‘De vervuiler betaalt’, dat is de achterliggende gedachte bij de decentralisatie van energiebudgetten. Ir. A. Sanson, directeur TU Delft Vastgoedbeheer: ,,De beheerseenheden kunnen zelf beter aangeven waar op water en energie bespaard kan worden dan wij van Vastgoedbeheer.’
Delen
‘
Terugdringing van het gebruik van energie en water is de afgelopen jaren een belangrijk streven geweest in het Arbo- en milieubeleid van de TU. In dat opzicht zijn er volgens Sanson zeker resultaten geboekt. ,,Niet alleen door ons beleid, maar mede dankzij de inzet van de Dienst Arbeidsomstandigheden en de beheerseenheden is het energie- en waterverbruik ondertussen al teruggedrongen.”
Op 1 januari 1995 werd de TU economisch eigenaar van het eigen vastgoed. Voor die tijd betaalde het ministerie alle kosten op het terrein van vastgoed. Sanson: ,,Deze financiële verantwoordelijkheid kwam toen bij ons te liggen. Natuurlijk kregen wij wel een vast bedrag per jaar van de overheid, maar dat was niet genoeg om aan alle verplichtingen te voldoen.”
Het afgelopen jaar is kritisch naar het vastgoedbezit gekeken, dit in relatie met de toekomstige ontwikkeling van de TU. In de komende jaren moeten er gebouwen van de hand worden gedaan, omdat het huidige aantal in de toekomst niet meer nodig is. Door het afstoten van gebouwen worden ook de exploitatielasten zoals onderhoud, energie en schoonmaak aanzienlijk lager.
Daarnaast probeert de TU wat te bezuinigen door het gebruik van energie en water terug te dringen en de afvalstroom te verminderen. Ondertussen heeft de universiteit al een eigen composteerinrichting. Hierin wordt afval op een goedkopere manier verwerkt dan bij uitbesteding aan derden.
Het watergebruik is kritisch onder de loep genomen. Zo zijn in 1994 aan de TU enkele waterstraalluchtpompen vervangen door elektrische vacuümpompen. Dit leidde tot een reductie van het drinkwaterverbruik van dertig procent.
Meternet
Ook de heffing voor de Wet Verontreiniging Oppervlaktewater (WVO) ging omlaag. Zorgvuldig is gemeten en vastgesteld welk deel van het drinkwater alleen voor koeldoeleinden wordt gebruikt en welk volume niet verontreinigd wordt geloosd. Bij de gebouwen waar gemeten werd, bleek dit ongeveer vijftig procent van het totale gebruik te zijn. Op grond hiervan hoefde de TU minder heffing te betalen.
Tot nu toe betaalt TU Delft Vastgoedbeheer nog steeds alle energierekeningen. Ondertussen zijn de plannen voor de decentralisatie van deze budgetten in een ver gevorderd stadium. Het streven is om de doorberekening per 1 januari 1998 te laten ingaan.
Om de beheerseenheden goed inzicht te geven in hun energie- en watergebruik is er twee jaar geleden hard gewerkt aan de modernisatie van het centrale registratiesysteem. Onder meerhet decentrale meternet is fors uitgebreid. Sanson: ,,Als je van beheerseenheden verlangt dat zij in de toekomst zelf hun rekeningen betalen, is het fair dat je hen van te voren inzicht geeft in de kosten die ze maken.”
Tot voor kort kwam een beheerseenheid er zelf niet snel achter dat ze bijvoorbeeld een waterverslindende installatie bezit. Het energieverbruik van alle beheerseenheden kwam terecht op een centrale rekening bij het hoofdgebouw. Door uitbreiding van de bemetering kan nu iedere beheerseenheid zelf zien hoeveel energie er in haar gebouwen wordt verbruikt.
Sanson benadrukt dat het doel van de afrekening per beheerseenheid niet is om deze op hun vingers te tikken wat betreft energiegebruik of afvalbeleid. Sanson: ,,Voor Vastgoedbeheer is het moeilijk te bepalen waar binnen de beheerseenheden nog besparingen mogelijk zijn, en waar niet. Zelf kunnen de instellingen dat wel. Daarbij komt dat beheerseenheden er nu zelf direct financieel voordeel van hebben wanneer ze aanzienlijke besparingen doorvoeren.”
‘De vervuiler betaalt’, dat is de achterliggende gedachte bij de decentralisatie van energiebudgetten. Ir. A. Sanson, directeur TU Delft Vastgoedbeheer: ,,De beheerseenheden kunnen zelf beter aangeven waar op water en energie bespaard kan worden dan wij van Vastgoedbeheer.”
Terugdringing van het gebruik van energie en water is de afgelopen jaren een belangrijk streven geweest in het Arbo- en milieubeleid van de TU. In dat opzicht zijn er volgens Sanson zeker resultaten geboekt. ,,Niet alleen door ons beleid, maar mede dankzij de inzet van de Dienst Arbeidsomstandigheden en de beheerseenheden is het energie- en waterverbruik ondertussen al teruggedrongen.”
Op 1 januari 1995 werd de TU economisch eigenaar van het eigen vastgoed. Voor die tijd betaalde het ministerie alle kosten op het terrein van vastgoed. Sanson: ,,Deze financiële verantwoordelijkheid kwam toen bij ons te liggen. Natuurlijk kregen wij wel een vast bedrag per jaar van de overheid, maar dat was niet genoeg om aan alle verplichtingen te voldoen.”
Het afgelopen jaar is kritisch naar het vastgoedbezit gekeken, dit in relatie met de toekomstige ontwikkeling van de TU. In de komende jaren moeten er gebouwen van de hand worden gedaan, omdat het huidige aantal in de toekomst niet meer nodig is. Door het afstoten van gebouwen worden ook de exploitatielasten zoals onderhoud, energie en schoonmaak aanzienlijk lager.
Daarnaast probeert de TU wat te bezuinigen door het gebruik van energie en water terug te dringen en de afvalstroom te verminderen. Ondertussen heeft de universiteit al een eigen composteerinrichting. Hierin wordt afval op een goedkopere manier verwerkt dan bij uitbesteding aan derden.
Het watergebruik is kritisch onder de loep genomen. Zo zijn in 1994 aan de TU enkele waterstraalluchtpompen vervangen door elektrische vacuümpompen. Dit leidde tot een reductie van het drinkwaterverbruik van dertig procent.
Meternet
Ook de heffing voor de Wet Verontreiniging Oppervlaktewater (WVO) ging omlaag. Zorgvuldig is gemeten en vastgesteld welk deel van het drinkwater alleen voor koeldoeleinden wordt gebruikt en welk volume niet verontreinigd wordt geloosd. Bij de gebouwen waar gemeten werd, bleek dit ongeveer vijftig procent van het totale gebruik te zijn. Op grond hiervan hoefde de TU minder heffing te betalen.
Tot nu toe betaalt TU Delft Vastgoedbeheer nog steeds alle energierekeningen. Ondertussen zijn de plannen voor de decentralisatie van deze budgetten in een ver gevorderd stadium. Het streven is om de doorberekening per 1 januari 1998 te laten ingaan.
Om de beheerseenheden goed inzicht te geven in hun energie- en watergebruik is er twee jaar geleden hard gewerkt aan de modernisatie van het centrale registratiesysteem. Onder meerhet decentrale meternet is fors uitgebreid. Sanson: ,,Als je van beheerseenheden verlangt dat zij in de toekomst zelf hun rekeningen betalen, is het fair dat je hen van te voren inzicht geeft in de kosten die ze maken.”
Tot voor kort kwam een beheerseenheid er zelf niet snel achter dat ze bijvoorbeeld een waterverslindende installatie bezit. Het energieverbruik van alle beheerseenheden kwam terecht op een centrale rekening bij het hoofdgebouw. Door uitbreiding van de bemetering kan nu iedere beheerseenheid zelf zien hoeveel energie er in haar gebouwen wordt verbruikt.
Sanson benadrukt dat het doel van de afrekening per beheerseenheid niet is om deze op hun vingers te tikken wat betreft energiegebruik of afvalbeleid. Sanson: ,,Voor Vastgoedbeheer is het moeilijk te bepalen waar binnen de beheerseenheden nog besparingen mogelijk zijn, en waar niet. Zelf kunnen de instellingen dat wel. Daarbij komt dat beheerseenheden er nu zelf direct financieel voordeel van hebben wanneer ze aanzienlijke besparingen doorvoeren.”
Comments are closed.