Bekijk de woning van Delfts Team SUM in Wuppertal

Utopiastadt in het Duitse Wuppertal is een passende omgeving voor de uitgestelde finale van de Solar Decathlon Europa 21/22. Een voormalige spoorweg is omgebouwd tot fietssnelweg. In het door steigers omringde oude stationsgebouw runt iemand een koffietentje waar serveersters gestrest naar binnen en buiten rennen. En het gebulldozerde terrein aan de overkant is nu een speelplaats voor start-ups, stadsboeren en ethische hackers.
Internationale studententeams in competitie voor de meest duurzame en toekomstgerichte architectuur passen hier naadloos tussen. Welkom bij de Solar Decathlon Europa (SDE): een levendig park met achttien prototypes van duurzaam bouwen door studententeams. ‘Architektur trifft Klimaschutz’, meldt een poster; bouwkunde ontmoet klimaatbescherming.

Als je het terrein op loopt, staat direct links de Delftse inzending van Team SUM (Symbiotic Urban Movement). De vierkante Delftsblauwe bovenverdieping valt op. Daaronder wacht een lange rij mensen in de blakende middagzon op een rondleiding. Mondkapjes  zijn hier een kwestie van keuze. De Delftse architectuurstudenten Kelvin Saunders en Nadia Antoniadis, gehuld in identieke turquoise T-shirts, hebben hun verhaal voor de rondleiding soepel op orde.

In de finale van 24 juni 2022 behaalde het Delftse team SUM een gedeelde derde plaats met team AurA uit Grenoble. De TU Eindhoven werd tweede met VirTU/e. De studenten van het Karlsruhe Institut für Technhologie werden eerste met hun ontwerp RoofKIT.

Bekijk de video voor de rondleiding door het Delftse huis.

De buitenkant van de Delftse inzending ziet er strak, modern en aantrekkelijk uit, maar de verborgen aspecten hebben wat toelichting nodig. Zoals de Delftse traditie om bestaande gebouwen als startpunt te nemen voor hun duurzame woningontwerp. In dit geval, de derde Delftse inzending op rij, gaat het team uit van Haagse portiekflats. De verduurzaming daarvan is een combinatie van renovatie van de bestaande flat (terwijl de bewoners er kunnen blijven wonen) en de toevoeging van twee verdiepingen voor appartementen en energieopwekking. Ook de omgeving willen de studenten aanpakken. Parkeerplaatsen moeten wijken voor pleintjes en fietspaden. En terwijl de bewoners kunnen blijven, trekken de appartementen een jongere generatie aan waardoor de wijk diversifieert. Delta beschreef het ontwerp vorig jaar toen Team SUM het presenteerde.

TU-professor Andy van den Dobbelsteen loopt ook rond in Utopiastadt. Hij coacht de studenten voor elk van de tien jurybezoeken. Het is de derde en wat hem betreft laatste keer dat hij het Solar Decathlonteam begeleidt, vertelt hij. Voorgaande projecten waren Pret-a-Loger (Versailles, 2014) en Project MOR (Hongarije, 2019).

^{Een voormalige spoorterrein in Wuppertal herleeft als Utopiastadt.}

Architectuurfestival naar Nederland?
Maar of het echt de laatste keer is? Van den Dobbelsteen had net besloten de begeleiding van studententeams bij het tweejaarlijkse festival af te bouwen, toen de organisatie van Solar Decathlon Europe hem aansprak. Delft had al drie keer succesvol meegedaan, werd het niet eens tijd dat Nederland het evenement gaat organiseren? Zo is er een reële kans dat de Solar Decathlon in 2024 in Delft is. Of in Rotterdam of Den Haag. “Laten we maar eens afwachten wie het beste aanbod doet”, grijnst Van den Dobbelsteen achter zijn zonnebril. Mocht het doorgaan, dan weet hij wel een thema: klimaatadaptatie – bouwen voor 2050.

Intussen blijven in Wuppertal zes van de achttien huizen drie jaar lang bewoond als een levend laboratorium. De Delftse inzending is daar een van.

• Naar de website van de organisatie sde21.eu
• De term Decathlon is afgeleid van de tien aspecten waar een jury het team en hun ontwerp op beoordeelt. Die criteria lopen uiteen van architectuur en energieprestatie tot stedelijke mobiliteit en communicatie. Het Delftse team telt ongeveer vijftig studenten met een achtergrond in bouwkunde, civiele techniek, elektrotechniek of industrieel ontwerpen. Zie hier de beoordeling van het team op hun webpagina.

Tekst:  Jos Wassink

Video: Marjolein van der Veldt