Juichkreetjes, koffie en kilometers code. Afgelopen zaterdag werden de Delftse Programmeer Kampioenschappen gehouden. Voor wiskunde- en informaticastudievereniging Christiaan Huygens de generale repetitie voor de Europese Kampioenschappen, die zij volgende maand organiseert.
Delen
/strong>
In een practicumzaal in het hoofdgebouw zitten dertien groepjes studenten achter de computers. Concentratie ten top; hier wordt ijverig geprogrammeerd voor een plekje tijdens de Europese Programmeerkampioenschappen, volgende maand. Een gedempte juichkreet komt achter een van de beeldschermen vandaan. Een jurylid brengt de programmeurs van het Ecfh-team, de winnaar van vorig jaar, een blauw ballonnetje, dat bij de correct gemaakte opdracht hoort. Andere teams kijken jaloers toe. Ach, zeven opdrachten to go. Uiteindelijk zullen zes teams een of meer van de acht complexe opgaven binnen de tijd juist afronden.
Een van de weinige deelnemende meisjes ontvlucht de programmeerzaal. Ze heeft een boek meegenomen om even de gedachten te verzetten. ,,Het is nu eenmaal niet mogelijk om je vijf uur lang te concentreren”, zegt ze. Dat vindt ze ook het aardige van deze wedstrijd. ,,De tijd tussen de opdrachten is eigenlijk de leukste. Even met wat mensen kletsen onder het genot van een bakje koffie.” De hoop op een eindzege heeft ze allang opgegeven. ,,Vorig jaar ben ik nog naar de Europese Kampioenschappen geweest, maar dat zit er dit jaar niet in. Mijn vorige teamleden zijn nu afgestudeerd, en mijn huidige team is nog te onervaren.”
Het laatste uur van de wedstrijd. De spanning loopt op. De jury deelt geen ballonnen meer uit voor goede oplossingen, zodat het voor de deelnemers raden is naar de vooruitgang van andere teams. Slechts hier en daar een diepe zucht als er weer een opgave is afgekeurd.
Hesjes
Het team van de Electrotechnische Vereeniging heeft de strijd inmiddels opgegeven. De teamleden, allemaal opvallend gekleed in gele reflecterende hesjes, hebben zich een ander doel gesteld: het logo van de vereniging op het beeldscherm krijgen. Pas na drie pogingen lukt het daadwerkelijk.
Organisator Harmen Dikkers legt uit waar het bij de programmeeropdrachten om draait. ,,Het zijn allemaal min of meer wiskundige problemen. Het belangrijkst is dat je de essentie van een opgave snel genoeg door hebt. Daarna volgt het zoeken naar het juiste algoritme – de stappenvolgorde die de computer gaat uitvoeren. Dan volgt het intypen van de opdrachten: het coderen. De programmeurs hebben per team de beschikking over slechts een computer, wat tot een goede samenwerking noopt. De computer is nodig voor het programmeren, het ontwerpen en zogenaamde debuggen (het verwijderen van de fouten) moet vanaf papier. Binnen de teams, die uit drie mensen bestaan, moeten dus duidelijke afspraken worden gemaakt. Als je voor de winst wilt gaan, tenminste.”
Uiteindelijk wordt in de laatste minuten van de wedstrijd de eindstand bepaald. Team Ecfh rondt zijn vierde opdracht succesvol af, en is niet meer in te halen. Dat betekent een prolongatie van de winnaarstitel voor de programmeurs, reden voor een feestje.
Hash
Studievereniging Christiaan Huygens kijkt ondertussen al uit naar de organisatie van de Europese Kampioenschappen. Dikkers blik vooruit: ,,Er zullen ongeveer zestig teams uit heel West- en Noord-Europa komen. Er wordt tijdens dit driedaagse evenement natuurlijk veel meer gedaan dan programmeren alleen. We bieden excursies naar de Delftse binnenstad aan, en we gaan met alle deelnemers uit eten.” Sommige deelnemers houden er een alternatief toeristisch programma op na, getuige de site van het Europese Kampioenschap; daar wordt gewaarschuwd dat het gebruik van hash negatieve invloed heeft op de prestatie.
Dikkers verwacht wel dat het karakter van deze wedstrijd serieuzer zal worden. ,,In andere landen wordt het belang veel hoger ingeschat. Vooral landen uit het voormalige Oostblok zijn zeer fanatiek, en zenden teams in die een jaar training achter de rug hebben.” Het is dan ook lang geleden dat een Delfts team een topklassering haalde. In 1995 won een Delfts team voor het laatst de Europese Kampioenschappen, en stootte vervolgens door naar de derde plek op de Wereldkampioenschappen.
Efch is in elk geval van een plekje op het Europese evenement verzekerd, samen met de teams Masters of the Unixverse en March. Voor de overige teams is er een troostprijs: de borrel. Terwijl de teams napraten over de opdrachten, kijkt een jurylid dik tevreden terug op de dag. ,,Het is een apart wereldje, met vreemde types. Maar wel erg gezellig.”
Juichkreetjes, koffie en kilometers code. Afgelopen zaterdag werden de Delftse Programmeer Kampioenschappen gehouden. Voor wiskunde- en informaticastudievereniging Christiaan Huygens de generale repetitie voor de Europese Kampioenschappen, die zij volgende maand organiseert.
In een practicumzaal in het hoofdgebouw zitten dertien groepjes studenten achter de computers. Concentratie ten top; hier wordt ijverig geprogrammeerd voor een plekje tijdens de Europese Programmeerkampioenschappen, volgende maand. Een gedempte juichkreet komt achter een van de beeldschermen vandaan. Een jurylid brengt de programmeurs van het Ecfh-team, de winnaar van vorig jaar, een blauw ballonnetje, dat bij de correct gemaakte opdracht hoort. Andere teams kijken jaloers toe. Ach, zeven opdrachten to go. Uiteindelijk zullen zes teams een of meer van de acht complexe opgaven binnen de tijd juist afronden.
Een van de weinige deelnemende meisjes ontvlucht de programmeerzaal. Ze heeft een boek meegenomen om even de gedachten te verzetten. ,,Het is nu eenmaal niet mogelijk om je vijf uur lang te concentreren”, zegt ze. Dat vindt ze ook het aardige van deze wedstrijd. ,,De tijd tussen de opdrachten is eigenlijk de leukste. Even met wat mensen kletsen onder het genot van een bakje koffie.” De hoop op een eindzege heeft ze allang opgegeven. ,,Vorig jaar ben ik nog naar de Europese Kampioenschappen geweest, maar dat zit er dit jaar niet in. Mijn vorige teamleden zijn nu afgestudeerd, en mijn huidige team is nog te onervaren.”
Het laatste uur van de wedstrijd. De spanning loopt op. De jury deelt geen ballonnen meer uit voor goede oplossingen, zodat het voor de deelnemers raden is naar de vooruitgang van andere teams. Slechts hier en daar een diepe zucht als er weer een opgave is afgekeurd.
Hesjes
Het team van de Electrotechnische Vereeniging heeft de strijd inmiddels opgegeven. De teamleden, allemaal opvallend gekleed in gele reflecterende hesjes, hebben zich een ander doel gesteld: het logo van de vereniging op het beeldscherm krijgen. Pas na drie pogingen lukt het daadwerkelijk.
Organisator Harmen Dikkers legt uit waar het bij de programmeeropdrachten om draait. ,,Het zijn allemaal min of meer wiskundige problemen. Het belangrijkst is dat je de essentie van een opgave snel genoeg door hebt. Daarna volgt het zoeken naar het juiste algoritme – de stappenvolgorde die de computer gaat uitvoeren. Dan volgt het intypen van de opdrachten: het coderen. De programmeurs hebben per team de beschikking over slechts een computer, wat tot een goede samenwerking noopt. De computer is nodig voor het programmeren, het ontwerpen en zogenaamde debuggen (het verwijderen van de fouten) moet vanaf papier. Binnen de teams, die uit drie mensen bestaan, moeten dus duidelijke afspraken worden gemaakt. Als je voor de winst wilt gaan, tenminste.”
Uiteindelijk wordt in de laatste minuten van de wedstrijd de eindstand bepaald. Team Ecfh rondt zijn vierde opdracht succesvol af, en is niet meer in te halen. Dat betekent een prolongatie van de winnaarstitel voor de programmeurs, reden voor een feestje.
Hash
Studievereniging Christiaan Huygens kijkt ondertussen al uit naar de organisatie van de Europese Kampioenschappen. Dikkers blik vooruit: ,,Er zullen ongeveer zestig teams uit heel West- en Noord-Europa komen. Er wordt tijdens dit driedaagse evenement natuurlijk veel meer gedaan dan programmeren alleen. We bieden excursies naar de Delftse binnenstad aan, en we gaan met alle deelnemers uit eten.” Sommige deelnemers houden er een alternatief toeristisch programma op na, getuige de site van het Europese Kampioenschap; daar wordt gewaarschuwd dat het gebruik van hash negatieve invloed heeft op de prestatie.
Dikkers verwacht wel dat het karakter van deze wedstrijd serieuzer zal worden. ,,In andere landen wordt het belang veel hoger ingeschat. Vooral landen uit het voormalige Oostblok zijn zeer fanatiek, en zenden teams in die een jaar training achter de rug hebben.” Het is dan ook lang geleden dat een Delfts team een topklassering haalde. In 1995 won een Delfts team voor het laatst de Europese Kampioenschappen, en stootte vervolgens door naar de derde plek op de Wereldkampioenschappen.
Efch is in elk geval van een plekje op het Europese evenement verzekerd, samen met de teams Masters of the Unixverse en March. Voor de overige teams is er een troostprijs: de borrel. Terwijl de teams napraten over de opdrachten, kijkt een jurylid dik tevreden terug op de dag. ,,Het is een apart wereldje, met vreemde types. Maar wel erg gezellig.”
Comments are closed.