Bachelor on the beach

Lekker hè, dat warme weer? In je zwembroek aan het strand en loungen met je studiemaatjes. Béétje jammer alleen dat dat strand er niet meer ligt als er niet elke één tot vijf jaar een flinke lading zand op gespoten wordt. De Nederlandse kust, en in dit geval vooral die in Zuid-Holland, heeft zwakke plekken. Golven, het getij en weersinvloeden nemen zand mee, waardoor de kustlijn steeds verder landinwaarts verplaatst. Daarvoor gingen in 1990 al de alarmbellen rinkelen. “Toen heeft men gezegd: die kustlijn mag niet nóg verder landinwaarts verschuiven, anders houden we geen strand – en land – meer over”, zegt Sytske Stuij (23). “Zand opspuiten zorgt ervoor dat die grens, de ‘basiskustlijn’, niet verder overschreden wordt. Daarvoor is de ‘zandmotor’ bedacht, een hoop zand in de vorm van een haak die ervoor zorgt dat gedurende twintig jaar zand goed over de kust verspreid wordt. Hartstikke duurzaam, want in plaats van dat je jaarlijks een zandsuppletie neerlegt, ben je in één keer voor twintig jaar klaar en laat je de natuur haar werk doen: de golven verspreiden het zand precies daar waar het zijn moet.”



Dat is zo klaar als een klontje, dus waarom nog een bachelor-onderzoek over dit onderwerp? Nou, die kustlijn blijkt met de huidige zandmotor toch nog wat zwakke plekken te vertonen. “Samen met Taco Tuinhof (23) heb ik gekeken naar het langstransport”, vertelt Stuij. “Dat houdt in dat het zand verspreidt door golven die onder een bepaalde hoek aankomen op de kust. Het grootste sedimenttransport vindt plaatst als deze golven onder een hoek van ongeveer 45 graden op de kust slaan. Er bestaat ook nog zoiets als dwarstransport: dat betekent dat de golven in de winter het zand wegslaan en elders neerleggen, en ’s zomers nemen de zwakkere golven het zand weer mee terug. Zo blijft de boel min of meer in evenwicht.”

Op basis van dat langstransport bouwden de studenten een simulatie van hoe en hoe snel de zandmotor het zand langs de kust verspreidt en hoe de kust zich onder invloed van dit sediment ontwikkelt. Best pittig, want van computerprogramma’s hadden beide studenten weinig kaas gegeten. De studenten kozen in hun simulatie niet voor de gebruikelijke haakvorm, maar voor een bol. En wat bleek: dat zand verspreidt zich inderdaad netjes, maar er zijn toch nog plekken waar de kust erodeert. “Daar moet je dus extra zand opspuiten.” Een puntje van aandacht, als je nagaat dat de studenten in hun berekeningen al rekening hebben gehouden met de zeespiegelstijging volgens de Deltacommissie, die in 2100 1,2 meter zou bedragen.



Onderzoek: ‘De zandmotor’

Eindcijfer: 8,5