Asterix en de Dionysusverering

Weliswaar op vier studiepunten na, maar die andere 38 liggen dan toch mooi voor iedereen gelijk uitgestald. Wie dit niet opmerkelijk vindt, heeft geen oog voor cultuurverschillen. Die denkt dat bratwurst een lokaal product van de Catalaanse keuken is. Nee, TNW heeft met deze nieuwe gezamenlijke propedeuse het meest multiculturele toegangsplein van Delft gekregen. Een kasba, met stalletjes uit vele werelden. Inburgeringscursussen % ik heb het over cursussen voor de docenten, natuurlijk % zijn bij deze operatie onnodig, zo is mij verzekerd.

Vakken worden in de nieuwe propedeuse in clusters aangeboden. Voor de wiskunde gold dat principe al lang, voor de technische natuurwetenschappen is het nieuw. Er komt een twaalfstudiepuntenpakket waarin natuurkunde, materiaalkunde, scheikunde en life science verenigd zijn. Ongekende modernte! Nadat de naam “Tetrapac” taboe was verklaard, is dit pakket “TNW” gaan heten. Dit vind ik weer wat minder gelaagd. Het is buitengewoon sullig om de naam van de faculteit aan een leerstofpakket te geven. Zoiets als een kermisattractie “kermis” noemen. Tijd dus voor een prijsvraag. Ik doe hier maar meteen een gooi naar de hoofdprijs en stel voor om het pakket “TT” te noemen (op zijn Engels uiteraard). Dat bekt lekker, en het wekt sportieve associaties op met snelheid en veel publiek. Met iets waarnaar je ieder jaar weer uitkijkt. Maar ook, met iets waarbij je goed kan uitglijden als je niet oppast.

En het betekent ook wat. TT staat voor Technische Tetralogie. Dat allitereert óók al zo fijn. Voor wie het even vergeten is: een tetralogie is een serie van vier gerelateerde dramatische of literaire werken. De tetralogie was onderdeel van de Dionysusverering in het oude Griekenland, en daarin werden vier toneelstukken opgevoerd, drie tragedies en één komedie. Dat vind ik prima van toepassing op het TNW-vakkenpakket. Ten eerste omdat voor elke student één van de vakken uit de tetralogie inderdaad een speciaal vak zal zijn, namelijk datgene waarin hij doorstudeert. Ten tweede omdat studenten zich van oudsher al thuisvoelen in het vereren van Dionysus.

Nu de naamgeving is opgelost, kunnen we ons op de leerboeken richten. Hier begin ik me zorgen te maken. Het zijn vier enorme volumes, ieder zo’n negenhonderd pagina’s dik, stampvol met de schitterendste kleurenfoto’s, geraytracete 3D-weergaves en opengewerkte schema’s. Plus natuurlijk een ruime sortering cd’s, ‘voor de multimedia-ondersteuning’, die je voorzichtig van de achterkaft moet pulken. Doe je dat zoals je een onsje voorverpakte ham opent, dan is je kaft geruïneerd. Plus een eindeloze reeks worked out examples, problem solving strategies, skills you should have mastered, important concepts, case studies, real-life appications en interesting web links, allemaal in een verschillende tekstkleur. Duizelingwekkend. Soms wordt de eigenlijke tekst zo vaak onderbroken dat je na acht bladzijden niet meer in de gaten hebt dat het nog steeds over hetzelfde gaat.

Waar zijn de simpele schetsjes gebleven? Een enkel grafiekje voor als het écht even ingewikkeld is? De telecom-oorlog woedt over ons heen. Mogen we een tandje terug? Wij zouden ons moeten onttrekken aan de overkill aan visuele wapens die de uitgevers tegen elkaar en tegen het Web inzetten. Worden we niet verondersteld om studenten abstract te leren denken?Voorstellingsvermogen te laten ontwikkelen? De fantasie te trainen? Het voorkauwen van de simpelste sommetjes maakt dat wel heel moeilijk. Het bombardement aan plaatjes helemaal. Visuele hulpmiddelen, oké, maar het hoeft geen stripverhaal te worden.

Maar het prachtige papier levert wel weer klandizie voor het Sportcentrum op. De vier boeken wegen samen 8,23 kilo (beter: 80,7 Newton), een bedrag dat nog kan oplopen tot 9,90 kilo als er alsnog voor een ander natuurkundeboek wordt gekozen. Dat komt dan al aardig in de buurt van een kratje pils.

Waarmee we dan toch weer terechtkomen bij Dionysus.

Tromgeroffel heeft er nauwelijks geklonken, maar de faculteit Technische Natuurwetenschappen (TNW) heeft een opmerkelijke stap gezet. Vanaf september aanstaande zullen alle studenten Scheikunde, Materiaalwetenschappen en Natuurkunde hetzelfde propedeuseprogramma aangeboden krijgen. Weliswaar op vier studiepunten na, maar die andere 38 liggen dan toch mooi voor iedereen gelijk uitgestald. Wie dit niet opmerkelijk vindt, heeft geen oog voor cultuurverschillen. Die denkt dat bratwurst een lokaal product van de Catalaanse keuken is. Nee, TNW heeft met deze nieuwe gezamenlijke propedeuse het meest multiculturele toegangsplein van Delft gekregen. Een kasba, met stalletjes uit vele werelden. Inburgeringscursussen % ik heb het over cursussen voor de docenten, natuurlijk % zijn bij deze operatie onnodig, zo is mij verzekerd.

Vakken worden in de nieuwe propedeuse in clusters aangeboden. Voor de wiskunde gold dat principe al lang, voor de technische natuurwetenschappen is het nieuw. Er komt een twaalfstudiepuntenpakket waarin natuurkunde, materiaalkunde, scheikunde en life science verenigd zijn. Ongekende modernte! Nadat de naam “Tetrapac” taboe was verklaard, is dit pakket “TNW” gaan heten. Dit vind ik weer wat minder gelaagd. Het is buitengewoon sullig om de naam van de faculteit aan een leerstofpakket te geven. Zoiets als een kermisattractie “kermis” noemen. Tijd dus voor een prijsvraag. Ik doe hier maar meteen een gooi naar de hoofdprijs en stel voor om het pakket “TT” te noemen (op zijn Engels uiteraard). Dat bekt lekker, en het wekt sportieve associaties op met snelheid en veel publiek. Met iets waarnaar je ieder jaar weer uitkijkt. Maar ook, met iets waarbij je goed kan uitglijden als je niet oppast.

En het betekent ook wat. TT staat voor Technische Tetralogie. Dat allitereert óók al zo fijn. Voor wie het even vergeten is: een tetralogie is een serie van vier gerelateerde dramatische of literaire werken. De tetralogie was onderdeel van de Dionysusverering in het oude Griekenland, en daarin werden vier toneelstukken opgevoerd, drie tragedies en één komedie. Dat vind ik prima van toepassing op het TNW-vakkenpakket. Ten eerste omdat voor elke student één van de vakken uit de tetralogie inderdaad een speciaal vak zal zijn, namelijk datgene waarin hij doorstudeert. Ten tweede omdat studenten zich van oudsher al thuisvoelen in het vereren van Dionysus.

Nu de naamgeving is opgelost, kunnen we ons op de leerboeken richten. Hier begin ik me zorgen te maken. Het zijn vier enorme volumes, ieder zo’n negenhonderd pagina’s dik, stampvol met de schitterendste kleurenfoto’s, geraytracete 3D-weergaves en opengewerkte schema’s. Plus natuurlijk een ruime sortering cd’s, ‘voor de multimedia-ondersteuning’, die je voorzichtig van de achterkaft moet pulken. Doe je dat zoals je een onsje voorverpakte ham opent, dan is je kaft geruïneerd. Plus een eindeloze reeks worked out examples, problem solving strategies, skills you should have mastered, important concepts, case studies, real-life appications en interesting web links, allemaal in een verschillende tekstkleur. Duizelingwekkend. Soms wordt de eigenlijke tekst zo vaak onderbroken dat je na acht bladzijden niet meer in de gaten hebt dat het nog steeds over hetzelfde gaat.

Waar zijn de simpele schetsjes gebleven? Een enkel grafiekje voor als het écht even ingewikkeld is? De telecom-oorlog woedt over ons heen. Mogen we een tandje terug? Wij zouden ons moeten onttrekken aan de overkill aan visuele wapens die de uitgevers tegen elkaar en tegen het Web inzetten. Worden we niet verondersteld om studenten abstract te leren denken?Voorstellingsvermogen te laten ontwikkelen? De fantasie te trainen? Het voorkauwen van de simpelste sommetjes maakt dat wel heel moeilijk. Het bombardement aan plaatjes helemaal. Visuele hulpmiddelen, oké, maar het hoeft geen stripverhaal te worden.

Maar het prachtige papier levert wel weer klandizie voor het Sportcentrum op. De vier boeken wegen samen 8,23 kilo (beter: 80,7 Newton), een bedrag dat nog kan oplopen tot 9,90 kilo als er alsnog voor een ander natuurkundeboek wordt gekozen. Dat komt dan al aardig in de buurt van een kratje pils.

Waarmee we dan toch weer terechtkomen bij Dionysus.