Andijviereepjes voor Angola

br />
Doel van dit initiatief van de christelijke studentenverenigingen is geld inzamelen voor de bouw van een basisschool in Angola. De school biedt straks plaats aan 320 kinderen, toevallig precies het aantal leden van de drie verenigingen CSR, Csfr en Vgsd samen.

Via een groot parkeerterrein en een enorme rode loper druppelen de klanten binnen. Zaterdagavond halfzeven: het is aardig druk. In de lounge met twee tafels en acht stoelen wacht ik op mijn tafelgenoten. Drankje in de hand, krant open.

Een kelner legt kort het achterliggende idee van Happietaria uit. Prijzen op de kaart zijn bodemprijzen, we bepalen zelf wat we uiteindelijk betalen. Zo zou het overal moeten zijn! De serveerster brengt wat kruidenboter op een slabedje en een mandje heerlijk vers brood. Alles is gesponsord, van de glazen met Stud-opdruk tot de donkerrode verf op de wanden en het hoge plafond aan toe. De ambiance is uitstekend. Warm en rustig. Helaas is het wel wat koud van temperatuur en staat het water op de ruiten, maar na een blik op de menukaart ben je dat snel vergeten.

Ik kies de champignonsoep, die lekker dik is en vol zit met champignons en verse basilicum. Ook de tomatensoep met sinaasappel, een verrassende combinatie, smaakt prima. Naast ons gaat de verlichting in een zelfgemaakte kast van triplex en kaasdoek aan. ,,Is het niet te fel?”, vraagt een medewerker.

Op de wand achter me start de projectie van beelden uit Angola. Lachende kinderen, de school in opbouw en bijbelspreuken wisselen elkaar in rustig tempo af. De tagliatelle met cherrytomaatjes, basilicumolie en mozzarella arriveert. Fris en luchtig van smaak, met wat zout en vers gesneden andijviereepjes. Hier en daar is de tagliatelle aan elkaar gekleefd, maar dat doet weinig af aan de kwaliteit. ,,Laten we op elkaar letten en elkaar aansporen tot liefde en goede daden”, verschijnt er op de wand. De zaal zit inmiddels goed vol. Hele families, een baby, groepjes studenten, van alles wat. Opvallend afwezig zijn de luidruchtige types en de asbakken. Dan komt de gebakken banaan met ijs en cashewnotensaus. Kokend heet en subliem van smaak. Als afsluiter nog een kopje Happietaria-huismelange, ‘echte thee voor fijnproevers’. De totale bodemprijs: elf euro. Na een gulle gift gaan we vol en voldaan naar huis.

De Vries van Heijstplantsoen 2 – zo’n plek waar iedereen langskomt, maar die niemand weet te vinden. Een stijlvol aangeklede ruimte in het leegstaande oud-scheikundegebouw is de komende weken het onderkomen van de Happietaria, een tijdelijk restaurant opgezet en gerund door studenten.

Doel van dit initiatief van de christelijke studentenverenigingen is geld inzamelen voor de bouw van een basisschool in Angola. De school biedt straks plaats aan 320 kinderen, toevallig precies het aantal leden van de drie verenigingen CSR, Csfr en Vgsd samen.

Via een groot parkeerterrein en een enorme rode loper druppelen de klanten binnen. Zaterdagavond halfzeven: het is aardig druk. In de lounge met twee tafels en acht stoelen wacht ik op mijn tafelgenoten. Drankje in de hand, krant open.

Een kelner legt kort het achterliggende idee van Happietaria uit. Prijzen op de kaart zijn bodemprijzen, we bepalen zelf wat we uiteindelijk betalen. Zo zou het overal moeten zijn! De serveerster brengt wat kruidenboter op een slabedje en een mandje heerlijk vers brood. Alles is gesponsord, van de glazen met Stud-opdruk tot de donkerrode verf op de wanden en het hoge plafond aan toe. De ambiance is uitstekend. Warm en rustig. Helaas is het wel wat koud van temperatuur en staat het water op de ruiten, maar na een blik op de menukaart ben je dat snel vergeten.

Ik kies de champignonsoep, die lekker dik is en vol zit met champignons en verse basilicum. Ook de tomatensoep met sinaasappel, een verrassende combinatie, smaakt prima. Naast ons gaat de verlichting in een zelfgemaakte kast van triplex en kaasdoek aan. ,,Is het niet te fel?”, vraagt een medewerker.

Op de wand achter me start de projectie van beelden uit Angola. Lachende kinderen, de school in opbouw en bijbelspreuken wisselen elkaar in rustig tempo af. De tagliatelle met cherrytomaatjes, basilicumolie en mozzarella arriveert. Fris en luchtig van smaak, met wat zout en vers gesneden andijviereepjes. Hier en daar is de tagliatelle aan elkaar gekleefd, maar dat doet weinig af aan de kwaliteit. ,,Laten we op elkaar letten en elkaar aansporen tot liefde en goede daden”, verschijnt er op de wand. De zaal zit inmiddels goed vol. Hele families, een baby, groepjes studenten, van alles wat. Opvallend afwezig zijn de luidruchtige types en de asbakken. Dan komt de gebakken banaan met ijs en cashewnotensaus. Kokend heet en subliem van smaak. Als afsluiter nog een kopje Happietaria-huismelange, ‘echte thee voor fijnproevers’. De totale bodemprijs: elf euro. Na een gulle gift gaan we vol en voldaan naar huis.