Anciënniteit

Het was groot nieuws: minister Hermans bezoekt de TU. Aangezien het ín is fan te zijn van deze onderwijsminister, greep ook de VSSD zijn kans. Het lukte om Hermans te strikken voor een handtekening op de VSSD-auto.

Tot zo ver weinig aan de hand. Een geintje moet kunnen. Maar wat er aan vooraf ging, gaf een onthullend beeld van de huidige TU-student.

Voordat de minister zijn handtekening zette, stonden er nog een paar toespraakjes op het programma. Hermans kreeg een praatje van VSSD-voorzitter Gerben Passier te horen. En de studenten vervolgens van de minister. Tijdens de toespraak van Passier gebeurde er iets met de studenten die zich om Hermans hadden verzameld. De zenuwachtige gastheren van zonet werden plots tien jaar ouder: ze veranderden in de goed betaalde ingenieurs die ze tegen die tijd waarschijnlijk zijn. De toekomst van het Nederlandse bedrijfsleven dus, dat liet zien de kunst van het fêteren en slijmen reeds goed te verstaan. Men lachte beleefd en innemend om elkaars witzigheden en geduldig werd naar de toespraakjes van Passier en Hermans geluisterd.

Passier maakte enkele kwinkslagen over het feit dat Hermans normaal door grote groepen gillende meisjes ontvangen wordt. Hermans moest het in Delft doen met de toegestroomde jongens. En die gillen niet, nee die luisteren beleefd naar meneer de minister. Anciënniteit is hèt toverwoord in Delft.

Hermans zei in zijn toespraak blij te zijn met de aandacht van de studenten. Ook bedankte hij voor het cadeautje van de VSSD: Het Poenboek 1999.

Naar buiten dan maar. Met zwierige hand zette Hermans zijn handtekening op de VSSD-auto. Passier bood de minister vervolgens een foto van dezelfde auto in de sneeuw aan. Nadat het cadeau in ontvangst genomen was, dook een ambtenaar van Hermans op met een rol papier in zijn hand. Het cadeautje van de minister voor de VSSD: een levensgrote verkiezingsposter van de VVD. Want die partij, zei Hermans, ,,staat voor de eigen verantwoordelijkheid van de student.”

Na het bezoekje aan de studenten is het tijd om naar het hoofdgebouw te gaan voor het echte werk. Gezeten in de VSSD-auto verdwijnt de minister uit het zicht.

Het was groot nieuws: minister Hermans bezoekt de TU. Aangezien het ín is fan te zijn van deze onderwijsminister, greep ook de VSSD zijn kans. Het lukte om Hermans te strikken voor een handtekening op de VSSD-auto.

Tot zo ver weinig aan de hand. Een geintje moet kunnen. Maar wat er aan vooraf ging, gaf een onthullend beeld van de huidige TU-student.

Voordat de minister zijn handtekening zette, stonden er nog een paar toespraakjes op het programma. Hermans kreeg een praatje van VSSD-voorzitter Gerben Passier te horen. En de studenten vervolgens van de minister. Tijdens de toespraak van Passier gebeurde er iets met de studenten die zich om Hermans hadden verzameld. De zenuwachtige gastheren van zonet werden plots tien jaar ouder: ze veranderden in de goed betaalde ingenieurs die ze tegen die tijd waarschijnlijk zijn. De toekomst van het Nederlandse bedrijfsleven dus, dat liet zien de kunst van het fêteren en slijmen reeds goed te verstaan. Men lachte beleefd en innemend om elkaars witzigheden en geduldig werd naar de toespraakjes van Passier en Hermans geluisterd.

Passier maakte enkele kwinkslagen over het feit dat Hermans normaal door grote groepen gillende meisjes ontvangen wordt. Hermans moest het in Delft doen met de toegestroomde jongens. En die gillen niet, nee die luisteren beleefd naar meneer de minister. Anciënniteit is hèt toverwoord in Delft.

Hermans zei in zijn toespraak blij te zijn met de aandacht van de studenten. Ook bedankte hij voor het cadeautje van de VSSD: Het Poenboek 1999.

Naar buiten dan maar. Met zwierige hand zette Hermans zijn handtekening op de VSSD-auto. Passier bood de minister vervolgens een foto van dezelfde auto in de sneeuw aan. Nadat het cadeau in ontvangst genomen was, dook een ambtenaar van Hermans op met een rol papier in zijn hand. Het cadeautje van de minister voor de VSSD: een levensgrote verkiezingsposter van de VVD. Want die partij, zei Hermans, ,,staat voor de eigen verantwoordelijkheid van de student.”

Na het bezoekje aan de studenten is het tijd om naar het hoofdgebouw te gaan voor het echte werk. Gezeten in de VSSD-auto verdwijnt de minister uit het zicht.