Voor kennismigranten blijft het lastig om binnen Europa te verhuizen. De nieuwe blue card biedt hun te weinig vrijheid, vindt staatssecretaris Albayrak van Justitie. Ze wil een extra stap zetten.
Delen
Samen met Finland neemt Albayrak het voortouw. Een hoogopgeleide kenniswerker die in Nederland een werkvergunning heeft gekregen, mag twee jaar later ook in Finland aan de slag. En omgekeerd. Een nieuwe toelatingsprocedure is dan niet meer nodig.
Zo’n regeling had voor de hele Europese Unie moeten gelden, vindt ze. “Dan hadden we als continent de concurrentie kunnen aangaan met landen als de Verenigde Staten en Canada, die al veel verder zijn”, zegt ze in Forum, het blad van werkgeversorganisatie VNO-NCW.
Maar de afspraken over de Europese blue card – tegenhanger van de Amerikaanse green card – gaan aanzienlijk minder ver. Een kennismigrant mag straks vanuit Nederland alleen naar een ander EU-land als hij daar een baanaanbod heeft gekregen en het tweede land hem ook daadwerkelijk wil ontvangen. Bovendien moet hij anderhalf keer het modale salaris verdienen. Er komt dan een nieuwe procedure, waarin dit allemaal moet worden vastgesteld.
Albayrak had die tweede procedure willen afschaffen. Binnen is binnen, vindt zij. Zij had liever gezien dat de landen elkaars toelatingsprocedures zouden vertrouwen.
De regeling voor kennismigranten lokt soms fraude uit. Sommige restaurants stelden ‘wokprofessoren’ aan: zogenaamd hoogopgeleide koks, die een fors deel van hun salaris weer aan de restauranteigenaar terugbetaalden.
De elektrostatische wind converter (EWICON) werkt doordat de wind een nevel elektrisch geladen deeltjes tegen de elektrostatische afstoting in transporteert. Het is een idee van de Wageningse natuurkundige dr.ir. Piet Sonneveld, die er al in 2002 over publiceerde. Binnen de groep hoogspanningstechniek van prof.dr.ir. Johan Smit (Elektrotechniek, Wiskunde en Informatica) heeft dr.ir. Dhiradj Djairam er onderzoek naar gedaan. Afgelopen woensdag 10 december promoveerde hij.
Voordelen van elektrostatische windenergie zouden ondermeer een onderhoudsarme installatie zijn, geen geluidsoverlast, geen horizonvervuiling en ook geen verstoring van trekvogelroutes. Maar zover is het nog niet.
Djairam koos voor een proefopstelling waarbij een geïsoleerd opgestelde positief geladen elektrode elektrisch geladen waterdruppels (met 30 procent alcohol voor een lagere oppervlaktespanning) in de lucht sprayt. Door de stroom negatief geladen deeltjes, die uiteindelijk de aarde moeten bereiken, neemt de positieve lading van de elektrode alsmaar toe, en kan er een kleine laststroom gaan vloeien van elektrode naar aarde zonder dat de elektrode ontlaadt.
De meest efficiënte proefopstelling leverde in het laboratorium een stroompje van 0,8 micro-ampere bij 16 kilovolt, wat overeenkomt met een geleverd vermogen van 12,5 milliwatt. Erg weinig dus. Djairam merkt bovendien op dat het geleverde vermogen vaak minder dan een procent bedraagt van de kinetische energie-inhoud van de wind.
Dus hoewel de werking bewezen is, is ook duidelijk geworden dat de techniek belangrijke verbeteringen zal moeten ondergaan voordat het als een serieus alternatief voor windturbines kan worden beschouwd.
Djairam beveelt aan om het sprayingproces fundamenteel te verbeteren, teneinde de elektrische stroomdichtheid van de nevel te vergroten. Bovendien zou het vernevelingsproces ook bestand moeten zijn tegen zeewater, met het oog op offshore plaatsing.
Dr.ir. Dhiradj Djairam: ‘The Electrostatic Wind Energy Converter, electrical performance of a high voltage prototype’, 10 dec 2008
Gerelateerde artikelen:
Zeewaardige vliegenmeppers
Geladen water en wind kunnen stroom opwekken
Comments are closed.